Գլոբալ Դիտանկյուն - 32

Վերջին ժամանակներին Թուրքիայում քաղաքականություն եւ ՖԵԹՕ-ի թողած մահացու ժառանգի պատճառով, ծանրաբեռնված կերպ քննարկում ենք պետություն եւ կրոն հարաբերությունները: Շատ անգամ ապրած երկրներում կարծում ենք թե տեղի ունեցած զարգացումները, մեզանից են կախված: ԱՄՆ-ի քահանա Բրանսոնի պատճառով Թուրքիային ուղված որոշումները, սա ցույց է տալիս թե դա այդպես չէ:

Թուրքիայի հանրությունը, հուլիսի 15-ից հետո իրենց ուղված մեղադրանքներից առաջ, տասնյակ տարիներ Թուրքիայում քարոզչական գործողություններ կատարող Բրանսոնի լինելու մասին անգամ չգիտեր: ՊԿԿ եւ ՖԵԹՕ-ին աջակցելու մեղադրանքով հոգեւորական Բրասնաոնի կալանավորման պատճառով ԱՄՆ-ի Թուրքիային ուղված պատժամիջոցների որոշումը, ԱՄՆ-ում կրոն պետություն հարաբերություններին նայելու կարծք ծագեց: ԱՄՆ-ի կողմից կրոնական ազատության առումով գնահատվի անգամ, այս իրավիճակը ԱՄՆ-ոմ կրոն-պետություն հարաբերությունների վրա կրկին անդրադառնալուն ճանապարհ բացեց: Սովորություններին համաձայն, այլ երկրների ինքնիշխանությունները ոտնահարած հայտարարությունները, այլ կերպ հասկանալ հնարավոր չէ:

Մի երկրում կրոնի եւ պետության փոխհարաբերությունների ներդաշնակեցումը էապես քննադատություն չէ: Ընդհակառակը, սա կարող է դրական դրություն ունենալ կրոնական ազատությունների տեսանկյունից: Անշուշտ, ԱՄՆ-ը, որը ստեղծվել է Եվրոպայում փախած անձանց, փախել է կրոնական ֆանատիզմից, արդարացիորեն համարվում է որպես երկիր, որտեղ կրոնական ազատությունները ավելի հարմարավետ էին ապրել մինչեւ վերջերս:

Դա չի կարող քննադատություն լինել, որ էթնիկ պետությունը կրոնական պետություն է, պետական հարաբերությունների ներդաշնակությունից դուրս: Կրոնական պետությունը, որը հանդուրժում է տարաձայնությունները եւ մեկնաբանվում որպես բազմակարծիք կրոն, կարող է խնդիր լինել ազատության եւ մարդու իրավունքների տեսանկյունից: Նման իրավիճակը կարող է նույնիսկ վնաս հասցնել կայսերական երկրներին: Օսմանյան պետության կիրառումը, որտեղ կրոնը ակտիվ է, այս իրավիճակի կոնկրետ օրինակն է:

Այն, ինչ պետք է հակադրվի, այն չէ, որ կրոնները ներդաշնակ հարաբերություններ ունեն պետությունների, հիմնարար իրավունքների եւ ազատությունների հետ, բայց պետությունը գաղափար է կրոնի նկատմամբ սեփական իմպերիալիստական ​​շահերի ուղղությամբ:

Ընդհակառակը, կրոնը պետք է դեմ լինի պետության, ցանկացած սկզբունքի, արժեքի, սահմանափակումն իր սեփական իմպերիալիստական ​​շահերի շրջանակներում: Կրոնական պետական ​​հարաբերությունների առավել խեղաթյուրումներից կարելի է օրինակելի լինել Իսրայելը որպես կրոն պետություն կամ սիոնիզմ, որպես պետական ​​կրոն: Մահմեդականները, քրիստոնյաները եւ հրեաները, որոնք ապրել են դարեր շարունակ, ի վիճակի չեն ապրել միասնական Իսրայելի իշխանության ներքո

Վերադառնալով նորից Միացյալ Նահանգների, պայքարում, ինչպես նաեւ ավետարանական ովքեր ունեն իշխանությունը նկատմամբ պատժամիջոցներ կիրառելու Թուրքիային կատարելու համար Բրասնոն եւ Մայք մատուցում ԱՄՆ փոխնախագահը նշել է, անդամները նույն կրոնական խմբի. Ամերիկայի հասարակության մեջ քաղաքականությունը, բյուրոկրատիաները, ավետարանականները շատ ազդեցիկ են, 90 միլիոն ավետարանականներ են ԱՄՆ-ում, Ռեյգանը նախորդ նախագահներից, եւ վերջինս նաեւ ավետարանական է:

Այս իրավիճակում եւս մեկ անգամ տեսնում ենք, որ Բրանսոնի իրավիճակը ուղակի կապ չունի Թուրքիայի հետ, այլ ավենտարանչական ու ԱՄՆ-ի հետ կապ ունի:

Ինչ է ավենտարանչական շարժումն իրենից ներկայացնում

Այս հարցում պետք է առաջինը ասել է, որ ավենտարանչականները բողոքականների մեկ այլ հոգեւոր մեկնաբանություն կամ էլ խմբավորում է: 19րդ դարում սկսել է տարբերվել: Ավետարանչական բառը նշանակում է՝ սուրբ գրքին ուղվել: Սուրբ գիրք չի նշանակում միայն քրիստոնյաների համար սուրբ գիրք, այլ նաեւ հրեաների համար էլ սուրբ գիրք հին կտակարան: Ըստ այդ բարեփոխված բողոքական մեկնաբանության, աշխարհի վերջում քրիստոնեությունը գերակշռում է ողջ աշխարհով, եւ այն վերջանում է:

Բայց դա կարող է երկար լինել սովորական ընթացքի մեջ: Ըստ ավետարանականների, այս գործընթացը պետք է արագացվի: Այլ քրիստոնյաներից բաժանելու առավել ակնհայտ տարրը այն հավատն է, որ հրեաները ընտրված ազգ են, եւ որ նրանց խոստացած երկիրը նրանց իրավունքն է, եւ որ քրիստոնյաները պետք է լիովին աջակցեն նրանց, որպեսզի հաղթեն այդ հողերը:

Այս շաբաթ TRT TSR-ի Չեշմի Ջիհան ծրագրի հյուր եղած Դոցենտ Դոկտոր Օզջան Գյունգորենի մատնանշածին համաձայն, ավենտարանչական շարժման ամբողջ աշխարհում տիրելու համար, յոթ փուլանոց ընթացքը պետք է արագեցնել: Նախ հրեաներ պետք է Պաղեստինի հողեր վերադառնան: Այս մեծամասնությամբ կայացել է: Երկրորդը, Թուրքիայի մի հատվածը բաղկացած կերպ Մեծ Իսրայել հիմնել: ԱՄՆ-ի միջին արեւելքում անպայման Իսրայելին աջակցել եւ ամբողջ աշխարհին դեմ կանգնելու թեեւ, ՄԱԿ-ում թեեւ մեկ հոգի մնա, Երուսաղեմը Իսրայելի մայրաքաղաք ճանաչել: Ավենտարանչական շարժումը ԱՄՆ-ի քաղաքականության ազդակի տակ է:

Տասնըիններորդ դարում, հիմնականում, հուդայականությունը ավանդաբար հավատում էր կրոնների, ինչպիսիք են իսլամը եւ քրիստոնեությունը: Սիոնիստական հրեաներն առաջին հերթին փոխեցին հուդաիզմը, բացի Թեոդոր Հերցից: Այսօր կան բազմաթիվ հրեաները, որոնք մեծապես դեմ են սիոնիստական հուդայականությանը:

Երրորդ քայլը դա աստվածաշնչի ուղերձն աշխարհին հասցնել: Երեւի թե քահան Բրանսոնը տասնյակ տարիներ այս նպատակով էր Թուրքիայում գտնվում: Սակայն ոչ միայն Թուրքիայում, այլ մահմեդական երկրներում նման աշխատանքներ են կատարում:

4- 7 տարի շարունակ աղետների շրջան

5 – Քրիստոսը երկրորդ անգամ աշխարհ կգա

6 – Ավենտարանչական շարժման ղեկավարությամբ Արմագեդոն պատերազմն է սկսելու: Աշխարհում բարիներն ու չարերը, պատերզմելու են եւ «լավն» է հաղթելու:

7- Աշխարհում արդեն կտիրիմիայն քրիստոնեություն եւ շարունակ աշխարհը վերջը կլինի:

Թուրքիան եւ ոմանք հայտնի են համատեղելի սիոնիզմի է կարճաժամկետ ստեղծելու փորձերի իսլամը իսլամական երկրներում: Այդպիսի պայքարի մասին նշում են այնպիսի հասկացություններ, ինչպիսիք են «կրոնական երկխոսությունը», հռետորական մեկնաբանությունները եւ իսլամի անունը, որը ավանդական չէ: Այս հատվածները, ինչպես ավետարանականները, նշում են, որ Իսրայելը հրեաների համար խոստացված երկիր է:

Հնարավոր չէ ենթադրել, որ քրիստոնեական հավատը ինքնաբերաբար զարգանում է սիոնիզմի համաձայն, քրիստոնեության միջոցով, կրոնական տարբերությունների եւ պատմական հակամարտությունների պատճառով: Իհարկե, այս վերափոխումը սիոնիստական ​​ջանք է: Կան բազմաթիվ քրիստոնյաներ, որոնք դեմ են սիոնիստական ​​քրիստոնեությանը (ավետարանական): Հայտնի է, որ կաթոլիկ պապը դեմ է Երուսաղեմի հռչակմանը որպես մայրաքաղաք: Նմանապես, ուղղափառները չեն կարծում, թե ինչպես է ավետարանականները, եւ երբեմն նրանք կանգնած են մահմեդականների դեմ Իսրայելի հետապնդումների դեմ:

Աստված մարդկության ուժը չէ, որ ստիպում է ուժը կորցնել: Բայց դա մարդկության կողքին է: Անհրաժեշտ է հակադրել ցանկացած ջանք, որը կապված է սիոնիզմի հետ, որն ամբողջ մարդկությանը քաշելու է դավադրության մեջ `կրոնի գենետիկայի հետ խաղում: Դա հնարավոր է միայն հրեաների միության, քրիստոնյաների, մահմեդականների եւ բոլոր մարդկանց, ովքեր խաղաղություն են փնտրում աշխարհում:

Ձեզ ներկայացրինք՝ Անկարա Յըլդըրըմ Բեյազիդ Համալսարանի քաղաքագիտության բաժնի դեկան Պրոֆ․Դր․Քուդրետ Բյուլբյուլի թեմայի վերաբերյալ մեկնաբանումները։

* Պրոֆ․Դր․Քուդրետ Բյուլբյուլը դաս է ավանդում Անկարա Յըլդըրըմ Բեյազիդ Համալսարանի քաղաքագիտության բաժնում։