Անալիզ - 04

ԱՐԺԵՔՆԵՐԻ ՎԵՐՋՆ Է՞

Գլոբալիզացման ընթացնքներում բավականին չշահող արեւմուտքն ինչ է գլոբալիզացումից հրաժարվում է՞: Ազգային պետություն դարին հետ են վերադառնում՞: Ժամանակակից դառնալով ընտանիքների մասնատման եւ արժեքների վերացմամբ միայնակ դարձար մարդն էլի՞ է մասնատվում: Արհեստական ինտելեկտն մարդկության վերջն է՞: Ապագայում, բախումներն աշխարհից կտեղափոխվեն՞ տիեզերք: Գլոբալիզացումից հետո էլ ինչ՞: Մեր աշխարհն ուր է դեպի գնում:

Անկարա Յըլդըրըմ Բեյազեթ Համալսարանի քաղաքագիտության ֆակուկտետի դեկան Պրոֆեսոր Դոկտոր Քուդրեթ Բուլբուլի գնահատումներն ենք փոխանցում:

Հասարակական գիտությունների մեջ զարգանում են տեսությունները, թե ինչպես ենք զարգանում աշխարհում: Այս տեսությունների միջոցով վերլուծությունները կատարվում են ապագան ավելի լավ հասկանալու համար: Այս տեսությունները միշտ չէ, որ անմեղ են եւ ինքնակամ զարգացած տեսություններ: Նմանապես, համապատասխան տեսությունները կարող են բացատրություն տալ բոլոր ոլորտներում: Թեեւ դրանք կարող են քննադատության ենթարկվել միանգամայն այլ ձեւով, սակայն այդ տեսությունները դեռեւս որոշակի կարիքից են բխում եւ, հետեւաբար, ունեն որոշակի բացատրություն:

Նույնիսկ եթե նրանք ունեն որոշակի բացատրություն, մարդկության հասած արագությունը զգալիորեն կրճատում է այդ տեսությունների տեւողությունը: Կապի եւ տեղեկատվական տեխնոլոգիաների զարգացումները արմատապես փոխեցին մարդկային հոգեբանությունը եւ ժամանակի ընկալումը: Ավելի լավ հասկանալու համար, թե ինչ նկատի ունենք, կարող է բավականաչափ հիշել, թե որքան արագ ենք սպառել այն տեսությունները, որոնք կարծես թե վերջին կիսամյակում շատ համոզիչ էին, երբ հայտնվեց:

1950-ական թվականներին, երբ Դանիել Բելն հայտարարվեց, «գաղափարի վերջը», նրա թեզը շատ ուշադրություն չի դարձնում: Այնուհետեւ Պոլ Վիրիլոն հայտարարեց աշխարհագրության վերջը: 1992-ին, երբ Ֆրենսիս Ֆուկույաման հայտարարեց «Պատմության վերջը, Որդին շատ ավելի շատ հետաքրքրություն էր ցուցաբերում, քան Դանիել Բելը: Յանինգթոն Մարգետ Քաղաքակրթությունների կոնֆլիկտը, որը գրել է 1993 թ., Նշում է քաղաքակրթությունների միջեւ բախումներից բացի եզրափակիչ եւ արեւմտյան քաղաքակրթության յուրահատկությունը: Վերջերս հայտարարված թեզը նման է առավել արագ մոռացված թեզի: Այսօր Քենիչի Օմայի 1996 թ. Ազգության պետի վախճանի վերջը գրեթե ոչ ոք չի նշում:

Անցյալի մեգա-պատմությունները եւ անցյալի մեծ գաղափարախոսությունները այլեւս այսօր զանգվածները չեն քաշում: Հանուն հայրենիքի պաշտպանության կամ ներխուժման փորձերի համար հանձնվում են ծանր անձնական անվտանգության ընկերություններ: Թեզիսները վերը նշված են եւ ավարտին են մոտենում, այլեւս հետաքրքրված չեն:

Այսօր ուսումնասիրություններ են կատարվում այն մասին, թե ինչպես է կատարվելու ժամանակաշրջանը: Իմ հոդվածի սկզբում ներկայացված հարցերը ցույց են տալիս քննարկման թեմաների ընդհանուր շրջանակը, որ մարդկությունը փորձում է հասկանալ / սահմանել նոր ժամանակաշրջանի համար:

Նոր դարաշրջանի անունը մտավոր կամ սկզբունքային հիմքի վրա կարծես թե ավելի լավատեսորեն է ցավոք սրտի: Մաղթում եմ, որ չմասնակցենք, թե ոչ, եւ եթե սխալ ենք գտել, դա կարող է բացատրել ավելի արժեքավոր տեսությունների միջոցով: Թվում է, թե մենք զարգանում ենք նոր դարաշրջանում, որի մեջ մտքի եւ սկզբունքայնության ավարտը: Ես չեմ կարող ասել նոր տարիք: Քանի որ փոփոխությունը երկար չի տեւում:

Մենք մտնում ենք նոր դարաշրջան, որտեղ հասկացությունները, ինչպիսիք են առաջնորդությունը, առաքինությունը, առաքինությունը, փոխանակումը, արդարությունը, գրեթե մոռացվում են, եւ արժեքները դուրս են եկել: Այս ժամանակաշրջանին անվերջ մոտեցմամբ զանգահարելու համար ավելի հարմար է այն անվանել «արժեքի վերջ»: Երկրները պակաս թվացին, որ պետք է լեգիտիմ լինեն եւ հանդես գան արդարացված հիմքերով, արտահայտվելու համար: Թռչնի աչքի տեսքով աշխարհի դիտելը արժե բավարար է տեսնել, թե ինչ արժեքներ ենք մենք վարում:

ՄԱԿ

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո ՄԱԿ-ը վերցրեց Ազգերի լիգայի տեղը: Այն փաստը, որ հինգ մշտական երկրները որեւէ մտահոգություն չունեն հակամարտության գոտիների վերաբերյալ, ինչպիսիք են Սիրիան, Մյանմարը, Ղրիմը, Ուկրաինան եւ այն փաստը, որ հինգ մշտական երկրները գրեթե ոչ մի մտահոգություն չունեն, քան իրենց շահերը, հիմնական պատճառներն են, որոնք թուլացնում են ՄԱԿ-ի օրինականությունը մարդկության աչքում:

ՄԱԿ-ի տվյալներով, աշխարհի շուրջ 70 միլիոն փախստականներ փորձում են տեղ գտնել եւ ապաստան գտնել: Այս ցուցանիշը Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո ամենաբարձրն է: Դուք լսել եք, որ ՄԱԿ-ը այս հարցում աշխատում է: Կամ էլ ՄԱԿ-ի կողմից լուրջ կոչ է անելու դադարեցնել դժգոհների զոհերը, օգնել ճնշվածներին:

Քննադատությունը կարող է կատարվել անձի, երկրի կամ հաստատության դեմ, բայց թերեւս ամենավատը նրանց հույսի կորուստն է:

ԵՄ

Եվրամիությունը մի միություն էր, որի նպատակն էր բարձրացնել պատերազմը, կանխել բարեկեցությունը, համագործակցությունը, փոխանակումը եւ համերաշխությունը որոշակի արժեքների հիման վրա: Այսօր ոչ ոք չի խոսում արժեքների միության մասին:

Աշխարհի ժողովրդավարական երկրներից այն երկրները, որտեղ ռասիստական կուսակցությունները կիսում են առավելագույն ուժը, հավանաբար ԵՄ երկրներ են:

Մենք բախվում ենք ԵՄ-ի հետ, որտեղ ներգաղթը, իսլամը եւ հակասեմիտիզմը գալիս են շատ վտանգավոր հարթությունում, եւ քսենոֆոբիան եւ ագրեսիան այժմ սովորական են ամենօրյա կյանքում, եւ որտեղ բանտերը ամենից շատ հակված են աշխարհում: Նախկինում Եվրամիությունը նպաստել է խաղաղությանը, խաղաղությանը, բարգավաճմանը, մարդու իրավունքներին եւ ժողովրդավարությանը:

Այնուամենայնիվ, ԵՄ-ն, երբ կիրառվում է ԵՄ-ն, հեռու է իր չափանիշներից, այն չի կարող ընդունվել որպես ԵՄ անդամ: Փախստականների կողմից ընդունված քաղաքականության շնորհիվ, ոչ միայն սիրիացի երեխայի մարմինները, որոնք հարվածեցին ափին, այլեւ ԵՄ արժեքներին:

ԵՄ երկրների համար ավելի լուրջ է, ժողովրդավարության եւ ազատության ոլորտները սեղմվում են, եւ բազմակարծիք եւ ազատական հատվածները աստիճանաբար նվազում են: Դա այն է, որ Եվրոպան արագորեն վերածվում է կլիմայի, ինչպես Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից առաջ: Մյուս կողմից, չկա քաղաքական ղեկավարություն, բացառությամբ մեկ կամ երկու բացառությունների, որոնք կարող են բերել ԵՄ-ի այս միջավայրից:

Ինչ արժեքներ եւ արժեքներ են կորցնում գլոբալ մակարդակում, եկեք շարունակենք, ուր մնացինք հաջորդ շաբաթ: